Het dilemma van decentralisatie: Waarom kwaadaardigheid hoogtij viert

Het chaotische landschap en de stagnerende innovatie in de cryptowereld roepen een prangende vraag op: Zijn we werkelijk op weg naar een ideale toekomst? Het voorwoord van The Protocol Revolution and DigiLaw Engineering biedt een systematisch perspectief en verkent de essentie van de cryptowereld, de knelpunten in de ontwikkeling en de oneindige mogelijkheden voor toekomstige constructie, en biedt cruciale inzichten in de ware aard van deze nieuwe grens.

De cryptoparadox: Bedoelde goedheid, hardnekkige kwaadaardigheid

Waarom is kwaadaardigheid zo doordringend en blijvend in de cryptowereld?

Ondanks meer dan tien jaar ontwikkeling blijven de problemen van chaos en wanorde acuut. Velen schrijven dit toe aan het idee dat “elke opkomende financiële markt verschillende problemen zal tegenkomen.” Onder deze verklaring ligt echter een paradox die ik de “cryptoparadox” noem: de oorspronkelijke visie van de cryptowereld was om een nieuw systeem te creëren met behulp van blockchaintechnologie en gedecentraliseerde principes die zouden evolueren van “Wees niet slecht” naar “Kan niet slecht zijn”.

In plaats daarvan raken we verstrikt in de absurditeit van ongebreideld wangedrag. Dit roept de vraag op: Is er iets uniek problematisch aan kwaadwilligheid in de cryptowereld van vandaag?

Extreme retoriek trekt vaak volgelingen aan omdat het de complexiteit vereenvoudigt en de emotionele resonantie versterkt, waardoor rationele stemmen worden overstemd in een kakofonie van populaire meningen. Om deze “cryptoparadox” beter te begrijpen, moeten we ons verdiepen in de onderling verbonden oorzaken erachter.

Informatiebarrières en mist

Bij het analyseren van deze oorzaken ontdekken we dat cognitieve dissonantie en blinde gehoorzaamheid voortkomen uit informatiebarrières en mist.

Voor omstanders zijn de transformerende veranderingen die plaatsvinden in de cryptowereld grotendeels onbekend. Ze horen af en toe waarschuwingen over de gevaren, maar weigeren objectieve rapporten te accepteren en bouwen in plaats daarvan een solide “informatiebarrière” op die is gebaseerd op stereotypen.

Voor deelnemers in de cryptoruimte is het verkrijgen van authentieke en waardevolle informatie ook een uitdaging. Hoewel het internet ongekende toegang tot informatie heeft verschaft, heeft het ook geleid tot fragmentatie, redundantie en ruis.

Op het opkomende gebied van crypto zijn er talloze meningen en theorieën, maar echt diepgaande en vooruitdenkende inzichten blijven schaars. Bovendien wordt de markt overspoeld met zowel ware als valse informatie, wat de chaos verergert. Ervaren deelnemers begrijpen dat slechts een fractie van de cryptoprojecten en informatie echte waarde heeft, waardoor de overgrote meerderheid verstrikt raakt in een “informatiemist”, niet in staat is om een duidelijk, alomvattend begrip te krijgen en dus vatbaar is voor blinde compliance.

Oplichting, speculatie en een open casino

Tegelijkertijd worden deze informatiebarrière en mist verergerd door welig tierende zwendel en speculatie.

Sommige gewetenloze actoren in de cryptomarkt maken misbruik van de hebzucht van de deelnemers en maken gebruik van de asymmetrie in informatie om talloze schijnbaar vlekkeloze oplichterijen en Ponzi-constructies op te zetten in dit “open casino”. Ze overspoelen de markt met zorgvuldig verpakte vervormde informatie, waardoor de mist nog dikker wordt en toekomstig wangedrag wordt vergemakkelijkt.

Het crypto-ecosysteem lijkt gevangen te zitten in een vicieuze cirkel. Belangrijk is dat fraude en zwendel ondubbelzinnig slecht zijn; ze zouden niet mogen bestaan. Toch wil ik speculatie niet volledig verwerpen. Zoals Matt Huang stelde: “De speculatieve razernij rond cryptocurrencies kan kolonisten aantrekken en de infrastructuur versnellen die nodig is voor de evolutie van een welvarende cryptobeschaving.”

Speculatie zorgt voor de nodige financiering, talent, infrastructuur en academisch onderzoek voor de cryptowereld, parallel aan historische technologische transformaties die vaak gepaard gingen met activabubbels. Toch kan speculatie, wanneer het gedreven wordt door “hebzucht” of vertroebeld wordt door de duistere realiteit van projecten, de marktorde verstoren, de industrie achteruit doen gaan en het crypto-rijk op weg helpen om een “broedplaats voor kwaadaardigheid” te worden.

De donkere kant van misbruik van tokens in gecentraliseerde projecten

De proliferatie van oplichting en speculatie komt voornamelijk voort uit misbruik van tokens binnen gecentraliseerde projecten.

Tokens zijn een tweesnijdend zwaard; ze kunnen uitgebreide waardecreatie in gedecentraliseerde projecten bevorderen. Veel projectteams behandelen de cryptoruimte echter als een “gedecentraliseerd theater”. Terwijl ze het masker van “decentralisatie” opzetten, opereren ze achter de schermen op een zeer gecentraliseerde manier.

Zodra tokens worden uitgegeven, betekent dit dat het cryptoprotocol en het cryptoproject verstrengeld zijn met publieke belangen, met het potentieel voor uitbuiting door informatieasymmetrie – idealiter zouden ze gereguleerd moeten worden zoals traditionele aandelen.

Toch beweren deze teams dat hun projecten “gedecentraliseerd” zijn en niet onder overheidstoezicht zouden moeten staan, maar eerder onder gemeenschapsregulering. Helaas ontbreekt het de huidige gemeenschappen aan de nodige technische kennis en methodologieën om effectief toezicht uit te oefenen.

Dit “gat in de regelgeving” stelt bepaalde gecentraliseerde projectteams in staat om de uitgifte van token vanaf het begin uit te buiten, waardoor de ruimte voor wangedrag wordt vergroot en tegelijkertijd ongeïnformeerde of speculatieve individuen worden aangetrokken met verhalen over decentralisatie.

Technologische en mechanistische uitdagingen

De ongereguleerde overuitgifte van tokens door gecentraliseerde projecten is de hoofdoorzaak van het kwaad in de cryptowereld.

Deze kwestie heeft minstens twee aspecten: “technologie” en “mechanisme”. Vanuit een technisch standpunt moet de cryptowereld de beperkingen van de “onmogelijke driehoek” nog overstijgen, waardoor er geen cryptocurrencies of blockchainsystemen kunnen worden gecreëerd die tegelijkertijd veiligheid, decentralisatie en schaalbaarheid bereiken.

Mechanistisch gezien, aan de ene kant, bieden gebrekkige mechanismen mogelijkheden voor menselijke kwaadwilligheid, terwijl aan de andere kant, de complexiteit van het huidige ecosysteem betekent dat we de onderzoekscapaciteiten en het talent missen dat nodig is om de bouw van een “wolkenkrabber” te ondersteunen. Veel projecten beweren dat ze als doel hebben om “gedecentraliseerde geautomatiseerde wolkenkrabbers” te bouwen, maar de meeste zijn gewoon gecentraliseerde projecten die oppervlakkig gedecentraliseerd lijken voordat ze instorten.

Alleen gevestigde smart contract protocollen (zoals MakerDAO en AAVE) blijven standvastig temidden van marktturbulentie dankzij hun gedecentraliseerde waardecreatie en robuuste maar eenvoudige mechanismen. Ik pleit niet voor een enkelvoudige focus op “decentralisatie”; decentralisatie is eerder een middel om een doel te bereiken. Zonder deze premisse en met onvoldoende regulering kunnen tokens het kwaad van centralisatie uitvergroten, wat een belangrijke uitdaging vormt voor de cryptowereld op dit moment.