Na ZRO en BLAST Airdrops, nemen projecten en Airdrop Hunters het “niet over”

Gisteravond heeft Blast officieel zijn airdrop-claims geopend. Temidden van het recente “airdrop is dood”-sentiment veroorzaakt door ZKsync en LayerZero, werden Blast en zijn oprichter Pacman niet verrast door kritiek uit de gemeenschap. De belangrijkste twistpunten waren:

1. Het aanvragen van token was frustrerend.
2. De tokenprijs was lager dan verwacht na de lancering, wat resulteerde in lage opbrengsten voor deelnemers die inzetten.
3. De top 1% van de adressen moest een zes maanden durende lineaire ontgrendelingsperiode doorstaan.

Voordat ze hun tokens konden claimen, moesten gebruikers een video van enkele minuten bekijken waarin Pacman de tokenomics en ontwikkelingsplannen van Blast uit de doeken deed. Na de video moesten gebruikers een mobiele app downloaden en vier hintwoorden ophalen voordat ze hun tokens konden claimen.

Bovendien hadden analisten Blast tokens eerder gewaardeerd op niet minder dan $0,03, zelfs onder pessimistische schattingen. Na de tokenlancering bedroeg de FDV van Blast ongeveer $ 2 miljard, vergeleken met bijna $ 10 miljard voor L2-projecten zoals Arbitrum en Optimism bij hun lanceringen. Dit geeft aan dat kleine beleggers niet langer hoge FDV tokens van VC’s kopen.

Wat de tokenprijs betreft, vonden sommige gebruikers die grote bedragen hadden ingezet hun airdrop-opbrengst extreem laag. Zo verklaarde NextGen Venture medeoprichter Christian dat hij meer dan $50 miljoen had ingelegd in Blast, maar slechts een airdrop ter waarde van $100.000 had ontvangen. Hij noemde Blast een oplichterij en beschuldigde Pacman ervan een “serieoplichter” te zijn. De topscorer @beijingduck2023 zette ongeveer $10 miljoen in en ontving, ondanks dat hij 281,2 miljard totale punten en 1,22 miljoen gouden punten had, slechts 64.000 BLAST tokens, met een waarde van iets meer dan $1.000. Bovendien moeten grote adressen (top 0,1%, ongeveer 1.000 adressen) zes maanden wachten op een lineaire ontgrendelingsperiode.

Objectief gezien kreeg Blast minder negatieve beoordelingen in vergelijking met recente ZRO- en ZK-projecten. X-gebruiker @CryptoWoodBro vermeldde dat in de eerste airdrop-fase van Blast 7% werd toegewezen aan staking points en 7% aan gold points. Inzetpunten konden passief worden verdiend, geschikt voor grote investeerders; voor goudpunten moesten gebruikers de projectregels bestuderen en diepgaand deelnemen, waardoor ze geschikt waren voor kleine investeerders die bereid waren om moeite te doen. Bovendien lieten sommige regels toe dat punten verdubbelden of opgeblazen werden, wat kleine investeerders tegemoet kwam door mogelijkheden te bieden voor hoge rendementen door ijver.

Het “korte en snelle” tijdperk is voorbij

Hoewel Blast de “airdrop is dood”-discussie een beetje de kop heeft ingedrukt door kleine investeerders niet te verwaarlozen en heksenjachten in deze airdrop te vermijden, is het punt-gebaseerde airdrop-model dat het vertegenwoordigt niet de toekomst van Web3-projecten.

Voor de airdrop kreeg Blast al kritiek te verduren voor zijn op punten gebaseerde model. In maart werd de lancering van Blast’s mainnet met nieuwe puntenregels beschuldigd van manipulatie. De nieuwe regels verplichtten gebruikers om ETH-punten te migreren naar het mainnet en beloofden een tienvoudige expansie, maar gebruikers moesten meer dan $50 aan gaskosten betalen, wat te duur was voor kleine investeerders. Na de migratie ontdekten gebruikers dat de expansiesnelheid een willekeurig getal was tussen 0-10x. Hoewel Blast de bug later herstelde, bleef het een reputatie houden van ondoorzichtige regels voor het berekenen van punten. Eerder gaf het officiële team ook in het geheim een groot aantal gouden punten uit aan sommige Dapps.

Toen puntgebaseerde systemen zwaar werden besproken in de gemeenschap, suggereerden sommigen dat het einde van deze manipulatieve cyclus grotendeels afhing van de lanceringsprestaties van Blast. Als de prijs van Blast te laag was, zouden de op punten gebaseerde airdrop manipulaties vanzelf “uitsterven”. Veel OG’s en KOL’s zwoeren om in de toekomst niet meer deel te nemen aan punt-gebaseerde interacties.

Maar zelfs als Blast mislukt, betekent dat dan het einde van punt-gebaseerde droppings?

Ondanks langdurige klachten over puntensystemen, blijft puntenteelt een veelgebruikt marketing- en stimuleringsmiddel voor huidige Web3-projecten.

Enkele bekende projecten die nog tokens moeten uitgeven zijn:

• Scroll kondigde op 15 mei de rekenregels voor Scroll Marks aan, die voornamelijk de bridgedata en gasverbrandingsdata van gebruikers bijhouden sinds de lancering van het Scroll mainnet op 10 oktober 2023. Toekomstige airdrops zullen gebaseerd zijn op Scroll Marks.
• Linea lanceerde de eerste fase van het Linea Surge puntenplan (Volt 1) op 17 mei. Linea Surge zal zes maanden lopen (6 fases van Volt), met punten die verdiend kunnen worden door middel van ecosysteempunten, verwijzingspunten en punten voor vroege adoptie en historische bijdragen.
• Backpack is in februari begonnen met een puntensysteem voor het transactievolume van een account, waarbij de punten een belangrijk criterium zullen zijn om in de toekomst in aanmerking te komen voor airdrops of Launchpool-projecten.

Daarnaast hebben onder andere KIP Protocol, KiloEx, Swell en Puffer Finance puntactiviteiten gelanceerd. Zijn niet op punten gebaseerde stimuleringsprojecten beter? Niet echt. Particuliere beleggers krijgen het steeds moeilijker, want zonder puntensystemen moeten ze nog steeds nodes runnen, taken voltooien op platforms van derden, deelnemen aan Odyssey, LP staking leveren, waardeloze NFT’s kopen, enz.

Zelfs als projectteams de airdrop-competitie tot het uiterste drijven, betekent dat niet het einde van het airdrop-tijdperk. Airdrop-jagers zijn niet gestopt door een paar tegenslagen en veel adressen zijn nog steeds bezig met deze niet-uitgebrachte projecten. Het “korte en snelle” tijdperk is echter voorbij, wat het einde betekent van de gratis en goedkope airdrops. Dit betekent de rijping van de “airdrop industrialisatie”, waar gebruikers “Web3 producttesters” worden met wat kapitaal en professionele kennis, die concurreren in deelname diepte.

Waarom zijn projecten en Airdrop Hunters niet langer tevreden over elkaar?

Projecten kunnen nooit iedereen tevreden stellen, maar waarom lijken de droppings van dit jaar meer negatief sentiment te genereren?

De belangrijkste reden voor deze situatie is de algehele neergang van de markt. Ondanks de stijging van de BTC-prijs en sommige altcoins door de BTC ETF, stroomt er niet veel nieuw kapitaal naar de cryptomarkt. Er is alleen rotatie tussen nieuwe conceptsectoren. Particuliere beleggers, herhaaldelijk gehavend door hooggewaardeerde, weinig liquide “value coins”, raken uiteindelijk gedesillusioneerd en kiezen ervoor om niet te FOMO-en. De concurrentie tussen VC’s, projectteams, beurzen en kleine beleggers voor beperkte fondsen leidt tot scherpe dalingen in de tokenprijzen van de meeste projecten na de dropping. Bovendien is het zonder het welvaartseffect van “waardemunten” moeilijk om nieuwe gebruikers aan te trekken.

Ten tweede zijn airdrops niet langer een goede zaak voor zowel projectteams als gebruikers. De industrialisatie van airdrops heeft een onherstelbare cognitieve kloof tussen hen gecreëerd.

De beste airdrop in de geschiedenis is Uniswap, een uitspraak die niemand betwist. Niemand kan echter het unieke airdrop-festijn van een pionier nadoen. De zogenaamde “goede” airdrop bestond uit drie nu onhaalbare factoren: gebruikers hadden geen hoge verwachtingen van airdrops, de interactiedrempels waren extreem laag en de airdropwaarden waren hoog.

Het welvaartseffect van airdrops voedde hun industrialisatie, waardoor de cognitieve kloof tussen projectteams en gebruikers geleidelijk groter werd.

Voor projectteams betekenen airdrops dat het product geschikt is voor de markt. Ze geloven dat hun producten voldoen aan de huidige eisen van de markt (maar hoeveel Web3 projecten hebben echte use cases en kernwaarde?), en airdrops zijn beloningen voor daadwerkelijke gebruikers. Deze denkwijze leidt tot arrogantie, zoals te zien is in de reactie van LayerZero-oprichter Bryan op de “gedwongen donatie”, die zei: “Als je niet wilt doneren, eis de tokens dan niet op. Dit is niet iets dat je bezit; het is iets dat anderen leveren.” Voor projectteams worden tokens “liefdadigheid” voor gebruikers.

Voor gebruikers betekent de industrialisatie van airdrops dat ze verwachten dat elk project airdrops uitvoert. Ze nemen deel als “werkers” en “boeren” en dragen technologie, tijd en kosten bij om het ecosysteem te helpen opbouwen, projectgegevens en -waarderingen te verbeteren en meer financiering te krijgen.

Vanuit het resultatenperspectief, voor projectteams, trekken lage airdrop drempels “laagwaardige” gebruikers aan, met het risico op token dumping na de lancering. Gebruikers met een lage waarde halen op korte termijn snel geld op en verplaatsen de liquiditeit naar de volgende “boerderij”. Voor gebruikers (vooral kleine beleggers), zelfs met een klein kapitaal, maken ze echte kosten tijdens interacties en lopen ze vaak risico’s door ondoorzichtige airdrop-regels van projectteams.

Uniswap-oprichter Hayden Adams pleitte voor het stimuleren van een beloningscultuur voor vroege gebruikers, eerlijke en wijdverspreide distributie van waarde, eenvoudige zelf-adoptie, het aanmoedigen van mensen om nieuwe dingen te proberen, het bereiken van vroege liquiditeit en vroege prijsvorming door middel van een “perfecte airdrop” – een prestatie die maar één keer bereikt kan worden, aangezien Web3 geen utopie is.

Airdrops hebben een nieuwe definitie nodig

Jupiter medeoprichter Meow stelde in de recente LayerZero discussie over airdrops voor dat “een airdrop een geschenk is, geen beloning, geen loyaliteitsprogramma en geen groeimiddel. Zo simpel is het. Als je vraagt wat je ervan krijgt, is het niet langer een geschenk en verliest het zijn essentie en oorspronkelijke oprechtheid.” Hij legde verder uit hoe protocolontwikkelaars kunnen nadenken over airdrops.

Hij stelde voor dat we een duidelijke definitie van droppings nodig hebben. Een airdrop is een airdrop, incentives zijn incentives, beloningen zijn beloningen, en groei is groei. De verwarring van deze termen leidt tot de huidige problemen met airdrops.

Ik ben het eens met zijn laatste punt. Duidelijke definities helpen om de eerder genoemde problemen op te lossen en de cognitieve kloof tussen projectteams en gebruikers te overbruggen. Misschien moeten projectteams het budget voor gebruikersgroei scheiden van het budget voor cadeau-achtige droppings.

Crypto KOL Cobie, die het onderwerp “airdrop is dood” bespreekt, is van mening dat de huidige airdrops moeite hebben om aan de verwachtingen van gebruikers te voldoen en gemakkelijk bekritiseerd kunnen worden voor kleine fouten. Projectteams zouden betere listingmethoden kunnen proberen zonder airdrops.

Medeoprichter He Yi van Binance merkte onlangs op dat de interne conflicten tussen de airdrop-studio’s en L2-projecten een farce zijn geworden en dat het airdrop-tijdperk mogelijk ten einde loopt. Als gewone beleggers passen strategieën uit de 2017 ICO, 2021 IEO, geneste structuren en zelfs 2023 airdrop-strategieën misschien niet meer bij de huidige markt.

In het tijdperk van de “industrialisatie van luchtdruppels” moeten we luchtdruppels misschien inderdaad opnieuw definiëren en de regels op basis van deze definitie herontwerpen.

Hoewel er geen perfecte airdrop of stimuleringsmethode bestaat, moeten projectteams beseffen dat gebruikers vooral behoefte hebben aan eerlijkheid, eerlijkheid en nog eens eerlijkheid!