L2, Solana czy Appchain? Co jest najlepszym wyborem do wdrażania aplikacji?

W dzisiejszym świecie kryptowalut wybór odpowiedniej platformy do wdrożenia aplikacji jest równie ważny jak sam produkt. Prowadzi to do pytania za miliard dolarów, nad którym zastanawia się wielu deweloperów: Jaka jest najlepsza platforma do wdrożenia mojej aplikacji?

W tym artykule przedstawię trzy moim zdaniem najlepsze obecnie dostępne opcje i przeanalizuję wady i zalety każdej z nich. Omówię również, w jaki sposób nadchodzące postępy technologiczne sprawią, że wybór ten będzie jeszcze łatwiejszy niż obecnie.

Dla deweloperów trzy najważniejsze opcje to obecnie: wdrożenie w sieci ogólnego przeznaczenia Sieci warstwy 2 (L2), w ramach ekosystemu Solana lub zbudowanie dedykowanego łańcucha specyficznego dla aplikacji. Decyzje te będą miały znaczący wpływ na wydajność, bezpieczeństwo, wrażenia użytkownika i długoterminową rentowność.

W tym artykule zagłębimy się w techniczne różnice między tymi opcjami, analizując ich zalety i wady oraz argumentując za rosnącym znaczeniem łańcuchów specyficznych dla aplikacji w rywalizacji Ethereum vs. Solana.

1. Sieci warstwy 2 ogólnego przeznaczenia / Rollupy L2

Plusy:

Dziedziczenie zabezpieczeń

L2 ogólnego przeznaczenia lub Rollupy (takie jak Optimism czy Arbitrum) dziedziczą bezpieczeństwo Ethereum. Oznacza to, że aplikacje zbudowane na tych platformach korzystają z solidnych zabezpieczeń Ethereum bez konieczności utrzymywania własnego zestawu walidatorów.

Jest to szczególnie ważne w przypadku uruchamiania aplikacji, ponieważ zapewnienie bezpieczeństwa ekonomicznego poprzez zestaw walidatorów (zazwyczaj jako L1) jest trudne.

Kompozycyjność

L2 ogólnego przeznaczenia oferują wysoką kompozycyjność, umożliwiając płynną interakcję między aplikacjami i protokołami na tym samym L2.

Termin „pieniądze Lego”, ukuty podczas lata DeFi w 2020 roku, nadal obowiązuje. Jedną z największych zalet budowania w łańcuchu jest możliwość komponowania.

Przyjazny dla deweloperów

Budowanie na L2 ogólnego przeznaczenia (zazwyczaj) oznacza wykorzystanie maszyny wirtualnej Ethereum (EVM), z którą większość deweloperów kryptowalut jest już zaznajomiona.

Zmniejsza to krzywą uczenia się i przyspiesza rozwój. W przypadku Rollupów z alternatywnymi maszynami wirtualnymi (altVM) dostępne są języki programowania znane programistom spoza kryptowalut, takie jak Rust (używany do stosów Soon SVM), C, C++ (Arbitrum Stylus), Move (Movement Labs i Lumio), Linux (Cartesi), Web Assembly (Fluent), a nawet Sway z Fuel Network.

Wady:

Problemy z przeciążeniem i skalowalnością

W miarę wdrażania większej liczby aplikacji na tym samym L2, przeciążenie może stać się problemem, prowadząc do wzrostu opłat i spowolnienia prędkości transakcji. Może to pogorszyć wrażenia użytkownika, zwłaszcza w przypadku aplikacji wymagających niskiego opóźnienia.

Ograniczenia w zakresie dostosowywania i rentowności

L2 ogólnego przeznaczenia są zaprojektowane tak, aby zaspokoić potrzeby szerokiej gamy aplikacji, co oznacza, że często brakuje im elastyczności w optymalizacji pod kątem specyficznych wymagań pojedynczej aplikacji. Może to ograniczać dostrajanie wydajności i optymalizację doświadczenia użytkownika.

2. Łańcuchy specyficzne dla aplikacji

Plusy:

Pełna personalizacja

Łańcuchy specyficzne dla aplikacji umożliwiają deweloperom optymalizację każdego aspektu środowiska blockchain pod kątem potrzeb ich aplikacji. Może to skutkować wyższą wydajnością, niższymi opłatami i lepszym doświadczeniem użytkownika.

Skalowalność

Ponieważ łańcuch jest dedykowany pojedynczej aplikacji lub grupie powiązanych aplikacji, nie ma ryzyka przeciążenia spowodowanego przez inne projekty. Posiadasz własną przestrzeń blokową, eliminując problem „hałaśliwego sąsiada”.

Wady:

Złożoność i koszty ogólne

Pomimo tego, że dostawcy RaaS, tacy jak Gelato Network, Conduit i Caldera, upraszczają proces uruchamiania, budowanie i utrzymywanie łańcucha specyficznego dla aplikacji wymaga więcej przygotowań i zasobów w porównaniu do wdrażania na L2 ogólnego przeznaczenia (wdrażanie inteligentnego kontraktu vs. wdrażanie całego łańcucha).

Wyzwania związane z interoperacyjnością

Chociaż frameworki takie jak Cosmos zapewniają wbudowane rozwiązania w zakresie interoperacyjności, interakcja z szerszym ekosystemem Ethereum L2 jest bardziej złożona niż korzystanie z L2 ogólnego przeznaczenia. Jako sieć aplikacji stajesz przed wyzwaniem, jak przyciągnąć użytkowników od pierwszego dnia i którzy dostawcy interoperacyjności będą Cię wspierać.

3. Solana

Plusy:

Wysoka wydajność

Solana została zaprojektowana z myślą o aplikacjach o wysokiej wydajności, zdolnych do przetwarzania tysięcy transakcji na sekundę z bardzo niskimi opóźnieniami (choć transakcje czasami kończą się niepowodzeniem). Jego szybkość sprawia, że Solana jest idealna dla aplikacji, które polegają na niskich opóźnieniach i wysokiej wydajności.

Unified Experience

Z punktu widzenia możliwości komponowania, pojedyncza maszyna stanów Solana jest bardzo atrakcyjna. Sprawia to, że budowanie „pieniężnych klocków Lego” jest łatwiejsze niż w przypadku łańcucha aplikacji, oferując doświadczenie podobne do tego na L2 ogólnego przeznaczenia.

Rosnący ekosystem

Ekosystem Solana i społeczność deweloperów stale rosną. Ekosystem oferuje silne wsparcie dla DeFi, NFT i szerszych aplikacji Web3, w tym memecoinów.

Wady:

Ryzyko centralizacji

Pomimo swoich zalet technicznych, Solana spotkała się z krytyką za kwestie centralizacji. W porównaniu do Ethereum, ma mniejszą sieć walidatorów z wyższymi kosztami konfiguracji. Podczas gdy Solana ma niewielką przewagę nad L2 ze scentralizowanymi sekwencerami, centralizacja łańcucha jest czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę.

Przerwy w działaniu sieci

Solana doświadczyła wielu awarii sieci i problemów ze stabilnością, co budzi obawy o jej niezawodność. Choć za każdym razem udawało jej się odzyskać sprawność, nadal stanowi to ryzyko dla deweloperów, którzy potrzebują ciągłej dostępności.

4. Wnioski

Podczas gdy układy L2 ogólnego przeznaczenia i Solana oferują istotne zalety, łańcuchy specyficzne dla aplikacji zapewniają twórcom możliwość czerpania zysków, specjalizacji i konkurowania ze skalą i możliwością komponowania układów L2 ogólnego przeznaczenia, Solana i innych układów L1.

Wraz z rozwojem modułowego ekosystemu, łańcuchy specyficzne dla aplikacji będą odgrywać kluczową rolę w rozwoju popularnych aplikacji. Wizja ta zależy jednak w dużej mierze od szybkiego ustanowienia standardu dla rozwiązań interoperacyjnych.

Wierzę, że cel ten zostanie osiągnięty, a w nadchodzących latach zobaczymy kwitnący ekosystem połączonych ze sobą Rollupów specyficznych dla aplikacji.