Dylemat przechwytywania wartości przez Ethereum

W minionym roku notowania Ethereum były rozczarowujące. Pomimo wzrostu w ekosystemie Ethereum, ETH walczył o docenienie w porównaniu do swoich konkurentów. Stosunek ETH/BTC, kluczowy wskaźnik względnej siły ETH, spadł o ponad 32% w ciągu ostatniego roku.

Te rozczarowujące wyniki cenowe wzbudziły obawy, szczególnie biorąc pod uwagę kluczową pozycję Ethereum w zdecentralizowanych finansach (DeFi) i inteligentnych kontraktach. Spowolnienie wzrostu cen wywołało debatę na temat długoterminowego potencjału ETH do przechwytywania wartości, zwłaszcza w obliczu rosnącej konkurencji ze strony innych blockchainów warstwy 1 i złożoności wprowadzanych przez rozwiązania skalowania warstwy 2.

Rozwiązania warstwy 2 prowadzące do zmniejszenia zapotrzebowania na ETH

Ethereum Rozwiązania warstwy 2, takie jak rollupy, pojawiły się w celu złagodzenia zatorów w sieci głównej Ethereum. Obsługując transakcje poza łańcuchem, a następnie grupując je z powrotem w głównym łańcuchu, rozwiązania te oferują szybsze i tańsze transakcje, znacznie poprawiając komfort użytkowania. Zmiana ta stanowi jednak potencjalne wyzwanie dla przechwytywania wartości Ethereum.

Ponieważ coraz więcej transakcji jest przetwarzanych w rozwiązaniach warstwy 2, opłaty i działalność gospodarcza, które przyniosłyby korzyści sieci głównej Ethereum, są coraz częściej przekierowywane. Może to prowadzić do zmniejszenia popytu na ETH, ponieważ użytkownicy wchodzą w interakcje z sieciami warstwy 2, takimi jak Arbitrum i Optimism, zamiast z warstwą podstawową Ethereum. Zachęty ekonomiczne napędzające wartość ETH mogą osłabnąć, potencjalnie wpływając na jego cenę i użyteczność jako głównego zasobu w ekosystemie.

Podczas gdy Ethereum może służyć jako warstwa dostępności danych (DA) dla tych protokołów warstwy 2, opłaty i wartość przechwytywane przez ETH są nadal znacznie niższe niż w przypadku transakcji dokonywanych bezpośrednio w warstwie 1. Chociaż rola DA jest kluczowa, nie może w pełni zrekompensować zmniejszenia bezpośredniej wartości transakcji w sieci głównej Ethereum.

Znaczący spadek opłat za gaz

W lipcu i sierpniu 2024 r. Ethereum odnotowało dramatyczny spadek opłat za gaz, osiągając poziomy niespotykane od ponad pięciu lat. Tendencja ta jest w dużej mierze przypisywana ciągłym efektom aktualizacji Dencun i zwiększonej aktywności w zakresie rozwiązań warstwy 2.

Do połowy sierpnia opłaty za gaz Ethereum spadły do zaledwie 0,6 gwei, a transakcje o niskim priorytecie kosztowały tylko 1 gwei lub mniej. Stanowi to spadek o ponad 95% w porównaniu ze szczytowym poziomem 83 gwei zaobserwowanym podczas aktywności sieci w marcu 2024 roku.

Aktualizacja Dencun, wdrożona w marcu 2024 r., odegrała kluczową rolę w obniżeniu kosztów transakcji w sieciach warstwy 2. Godnym uwagi aspektem aktualizacji Dencun jest wprowadzenie proto-dankshardingu, który pozwala Ethereum na bardziej wydajne przetwarzanie danych transakcyjnych warstwy 2 przy użyciu nowego typu danych tymczasowych zwanych „blobami”. Bloby te są usuwane z łańcucha bloków po określonym czasie, znacznie zmniejszając koszty przechowywania związane z transakcjami warstwy 2.

Wzrost podaży ETH

Znaczny spadek opłat za gaz wpłynął również na ilość spalonego ETH, określoną przez mechanizm EIP-1559. EIP-1559 ustala opłatę podstawową za każdą transakcję, która dostosowuje się dynamicznie w oparciu o zapotrzebowanie na przestrzeń blokową.

Ta opłata podstawowa jest spalana, trwale usuwając ETH z obiegu. Mechanizm ten wprowadza presję deflacyjną na ETH, jeśli wskaźnik spalania przekracza emisję z nagród za staking. Jeśli jednak popyt na ETH w celu uiszczenia opłat za gaz jest niewystarczający, emisja z nagród za staking może doprowadzić do wzrostu całkowitej podaży ETH.

Ze względu na zmniejszone spalanie ETH, całkowita podaż Ethereum rosła w ostatnich miesiącach, wzrastając z około 120 milionów ETH w marcu do około 120,3 miliona w sierpniu. Jeśli popyt nie nadąży, wzrost podaży może wywrzeć presję na spadek ceny ETH.

Problemy z interoperacyjnością i złożonością warstwy 2

Nacisk na rozwiązania warstwy 2 wprowadził kwestie interoperacyjności i zwiększył złożoność dla programistów, sprawiając, że osiągnięcie płynnego doświadczenia przez użytkowników jest trudniejsze w porównaniu z innymi sieciami warstwy 1, takimi jak Solana.

Każde rozwiązanie warstwy 2 – takie jak Arbitrum, Optimism i zkSync – działa jako oddzielne środowisko z własnym zestawem reguł i standardów. Ta fragmentacja oznacza, że zasoby i dane nie mogą płynnie przemieszczać się między różnymi sieciami warstwy 2, tworząc silosy w ekosystemie Ethereum.

Programiści muszą budować lub integrować złożone mechanizmy międzyłańcuchowe, aby osiągnąć interoperacyjność między tymi warstwami, co może być czasochłonne i podatne na błędy.

Obecnie istnieją 64 rozwiązania warstwy 2, 18 rozwiązań warstwy 3 i 81 nadchodzących projektów warstwy 2 i warstwy 3 wchodzących do Ethereum. Izolacja różnych środowisk warstwy 2 utrudnia płynną interakcję między zdecentralizowanymi aplikacjami (dApps) i użytkownikami w tych sieciach.

Ponadto wiele rozwiązań warstwy 2 znacznie zwiększa złożoność tworzenia i wdrażania dApps. Deweloperzy muszą zdecydować, na której sieci warstwy 2 się oprzeć, biorąc pod uwagę takie czynniki jak baza użytkowników, koszty transakcji i specyfikacje techniczne. Ponadto utrzymywanie dApps w wielu rozwiązaniach warstwy 2 zwiększa obciążenie związane z rozwojem i konserwacją ze względu na różne narzędzia, interfejsy API i charakterystykę wydajności.

Te kwestie interoperacyjności i złożoności nie tylko wpływają na deweloperów, ale także na doświadczenia użytkowników. Użytkownicy mogą uznać nawigację między różnymi sieciami warstwy 2 za mylącą, z których każda ma własny portfel, procesy transakcyjne i opłaty. To fragmentaryczne doświadczenie może utrudnić adopcję i zmniejszyć płynność doświadczenia, które Ethereum ma zapewnić.

Czy ETH ma premię pieniężną?

Premia pieniężna odnosi się do dodatkowej wartości aktywów poza ich wartością wewnętrzną lub użytkową, często dlatego, że są one postrzegane jako magazyn wartości, środek wymiany lub jednostka rozliczeniowa. Ethereum od dawna uważane jest za posiadające premię pieniężną, przyczyniając się do jego statusu drugiej co do wielkości kryptowaluty pod względem kapitalizacji rynkowej.

W przypadku Ethereum jego premia pieniężna wynika z kilku czynników:

1. Użyteczność w ekosystemie: Ethereum obsługuje ogromną liczbę zdecentralizowanych aplikacji (dApps), platform DeFi i niewymienialnych tokenów (NFT). Zapotrzebowanie na ETH w celu uiszczania opłat za gaz i uczestniczenia w działaniach w łańcuchu stanowi wartość dodaną wykraczającą poza jego funkcjonalność techniczną.
2. Percepcja jako magazyn wartości: Ze względu na jego powszechne zastosowanie, dużą kapitalizację rynkową i wiarę w długoterminowy wzrost Ethereum, niektórzy inwestorzy postrzegają ETH jako magazyn wartości podobny do Bitcoina. Takie postrzeganie zwiększa premię pieniężną ETH.
3. Staking i potencjał zarobkowy: Posiadacze ETH mogą zdobywać nagrody poprzez stakowanie swoich tokenów, co dodatkowo zwiększa ich wartość i premię pieniężną.

Jednak w przeciwieństwie do Bitcoina, który ma stały limit podaży wynoszący 21 milionów, Ethereum nie ma stałego limitu podaży. Krytycy twierdzą, że ten brak limitu podważa zdolność ETH do pełnienia funkcji niezawodnego magazynu wartości, ponieważ jego podaż może z czasem wzrosnąć, osłabiając wartość.

Według EIP-1559, gdy popyt na ETH jest wysoki, ETH staje się aktywem deflacyjnym, ponieważ część opłat za gaz jest spalana. Kiedy jednak popyt spada, ETH staje się aktywem inflacyjnym, osłabiając swoją propozycję przechowywania wartości.

Ponadto Ethereum jest często postrzegane jako skupiające się bardziej na byciu „światowym komputerem” niż tylko aktywem pieniężnym. Chociaż ta wieloaspektowa rola zapewnia użyteczność, może podważyć jej postrzeganie jako prostego, niezawodnego magazynu wartości, w przeciwieństwie do Bitcoina, który koncentruje się na byciu „cyfrowym złotem”.

Podstawowa kwestia dotyczy propozycji wartości Ethereum. Jeśli głównym celem Ethereum jest funkcjonowanie jako światowy komputer, musi on przenieść transakcje do rozwiązań warstwy 2 w celu szybszego przetwarzania i niższych kosztów. Jednak ta zmiana nieuchronnie przenosi pewną wartość do protokołów warstwy 2, osłabiając akumulację wartości ETH jako aktywa. Wyzwanie polega na zrównoważeniu potrzeb skalowalności z utrzymaniem i zwiększeniem wartości ETH.

Aby utrzymać swój status „Ultra Sound Money”, Ethereum musi zapewnić, że rozwiązania warstwy 2 oferują tanie transakcje przy jednoczesnym zachowaniu wartości swojego rodzimego zasobu. Ta delikatna równowaga ma kluczowe znaczenie dla utrzymania przez ETH premii pieniężnej.